Astra i Kalina pracują obydwie pełną parą. Ludzie przychodzą na jazdy, co bardzo mnie cieszy i ogólnie jak na rozruch to i tak jest wcale nieźle. Ponieważ w sierpniu Kalina wróci pewnie do domu, do Miłomłyna, załatwiłam, żeby za nią do nauki jazdy służył Cezar. Nie wiem jednak czy Cezar zaraz po założeniu czarodziejskich podków będzie skłonny do tańca, załatwiłam więc by w razie czego zastąpił go Lazar- taka terapia szokowa dla początkujących- mam nadzieję, że ten nasz Strach na Wróble nikogo nie wystraszy. Oprócz tego korzystam jeszcze z klaczy gospodarza o ile jeździec jest na tyle wprawny, żeby sobie z nią poradzić. To wspaniała i grzeczna klacz ale bardzo mądra i szybka, może zbyt mądra i za szybka dla niektórych. Astra cieszy się ogromnym powodzeniem u dzieci, jeździ na niej w dalszym ciągu Natalka i jeszcze dwóch chłopców- Dawid i Łukasz. Obaj najpierw nie chcieli słyszeć, że oni- faceci, będą na kucyku jeździć a teraz nic tylko Astra. Nie mały w tym udział Froda, który do dzieci się garnie, psoci i wyczynia dzikie harce.
W tak zwanym międzyczasie w życiu moim nastąpiły pewne niespodziewane wydarzenia o zabarwieniu negatywnym, o których opowiadać nie zamierzam, żeby jeszcze nie pogorszyć sytuacji. Tak czy owak, najprawdopodobniej będę musiała zabrać moje konie- Cezara i Lazara i cały mój dobytek z gospodarstwa w leśniczówce i przeprowadzić się na stałe do Rusi.
Nie powiem, że całe to zamieszanie nie wpędza mnie w dziką panikę. Boję się jak diabli o konie- zwłaszcza Cezara, czy przyjmą się na nowym miejscu, o to, że będę tęsknić za leśniczówką i moimi leśnymi ścieżkami, że nie poradzę sobie finansowo bo pieniądze za dzierżawę Lazara, którymi opłacałam Astrę teraz pójdą na opłacenie Lazara a na Astrę i Cezara trzeba będzie zarobić.
Nie wiem jednakowoż czy nie wolę głodować a mieć spokój od ludzkiej zawiści i ciągłej świadomości tego, że jestem zależna od osób całkowicie nieprzewidywalnych i nieżyczliwych.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz