A tak w ogóle to mamy jesiennych twardzieli, którzy pomimo zgniłej pogody postanowili zgłębiać arkana sztuki jeździeckiej i nie zraża ich ani zmienna aura ani mój zmienny humor:-)).
Chciałam porobić im więcej zdjęć ale jak na złość zdechła mi cyfrówka.
Pozostaje mi więc tylko pozdrowić :
-małe ciałem choć wielkie duchem Klaudię i Lidkę,
- Edytę i Łukasza, którzy cierpliwie znoszą niewygody końskiego grzbietu dążąc do doskonałości,
- Karolinę i Natalię- moje prymuski
- no i oczywiście Alę, która chciałaby podobnie jak ja zostać prawdziwą damą ujeżdżenia.
Kochani! Błagam! Obciągajcie pięty!
3 komentarze:
Good good good......
ech... gorzej jest z palcami do konia i płynnym polączeniem wypchnięcia dosiadem z łydkami...
Ala.M =)
prawda, prawda, nawet instruktorzy miewają z tym problem:-)
Prześlij komentarz