Inwazja grzybów i porostów

Okazuje się moi drodzy, że zimna jesień nie tylko sprzyja ciągłemu wzrostowi kozaczków i podgrzybków w naszym borsuczym lesie ale może się zdarzyć również, że grzybami porośnie koń. Tak się stało z moim nieszczęsnym przyjacielem Cezarem, który nie dość, że zgubił podkowę i z winy atmosfery opisanej przeze mnie w poście "Bezsilność" nie może się biedak doczekać kowala, to jeszcze jego grzbiet i zad porosły złośliwe (żeby nie powiedzieć sromotne) grzyby.
Ten kogo kiedykolwiek spotkała podobna przyjemność na pewno wie czym to pachnie. Człek wolałby w try miga przyrządzić sobie potrawkę z muchomorów wiosennych a co dopiero biedne konisko poddawane od wczoraj wcierkom, których nienawidzi.
Co jest przyczyną grzybicy nie możemy się domyśleć. Na początku podejrzewałam, że kraciasty czaprak Oli jest swoistą ";świerzbową koszulą". Ola jednak uświadomiła mnie, że jest to raczej niemożliwe gdy się czapraka nie używało wcześniej, no chyba że Harda...
Tak czy inaczej grzyb przyjechał wraz z Cezarym w tajemniczy sposób.
Teraz mamy zabawę z wcierkami na bazie leku, który nie dość, że drogi to jeszcze przewidziany na o połowę mniejszego konia. Cezar piekli się niemiłosiernie a mnie oblewają zimne poty na myśl o tym jak ta cholera jest zaraźliwa- nie o siebie się boję rzecz jasna ale głównie o Frodziaka i spółkę. Mamy więc dezynfekcję szczotek tatowym spirytusem i inne profanacje. Litości!